jueves, 26 de febrero de 2009

Antònia Font

TOTS ES MOTORS

Encara no m'ho crec
i ja torn a ser a un satèl·lit
que fa voltes en línia recta.

T'has fet desaparèixer
i jo he perdut sa corba
i s'anestèsia, i he plorat.

Necessit un centre de gravetat,
necessit un atles d'espirals
que me dugui a conèixer i a tancar
una fonoteca d'auriculars.

I que sonin tots es motors
d'impossibles aviadors,
que te duguin a comprovar
que es teus somnis són africans.

Mos estimàvem,
mos destrossàvem mútuament ses vides,
mos acabàvem, mos fèiem companyia,
mos caducàvem, mos dedicàvem
quasi sempre es dies,
mos sexuàvem, mos gastronomíem.

Encara no m'ho crec
i ja torn a ser a un satèl·lit
que fa voltes en línia recta.

T'has fet desaparèixer
i jo he perdut sa corba
i s'anestèsia, i he plorat.

Que s'encenguin es aspersors,
que mos reguin tots es codonys,
que no sé si s'han de regar,
perquè jo som més de la mar.

Mos estimàvem,
mos destrossàvem mútuament ses vides,
mos acabàvem, mos fèiem companyia,
mos caducàvem, mos dedicàvem
quasi sempre es dies,
mos sexuàvem, mos gastronomíem.

ESCÚCHENLE AQUI :
http://www.youtube.com/watch?v=2zNT-yCYeIA


TODOS SON MOTORES

Todavia no me lo creo
y ya vuelvo a ser un satélite en línea recta.

Has desaparecido y yo he perdido su curva
y su anestesia, y he
llorado.

Necesito un centro de gravedad,
necesito un atlas de espirales
que me lleve a conocer
y a cerrar una fonoteca de auriculares.

Y que suenen todos los motores de imposibles aviadores,
que te lleven a comprobar que tuyos sueños son africanos.

Nos amábamos
nos destrozábamos mutuamente las vidas,
nos acabábamos, nos hacíamos compañía,
nos educábamos,
nos dedicábamos casi siempre los días,
nos sexuámos, nos gastronomíamos.

Todavía no me lo creo
y ya vuelvo a ser en un satélite
que da|vueltas en línea recta.

Has desaparecido y yo he perdido su curva
y su anestesia, y he
llorado.

Que se enciendan los aspersores,
que se rieguen todos los membrillos,
que no se tienen que regar,
porque
yo somos más del mar.

Nos amábamos
nos destrozábamos mutuamente las vidas,
nos acabábamos, nos hacíamos compañía,
nos educábamos,
nos dedicábamos casi siempre los días,
nos sexuámos, nos gastronomíamos.

1 comentario:

Chinchi dijo...

Hola...

Muchas gracias por compartir la letra de esta fantástica canción de Antònia Font. Quería, simplemente, comentarte algunas cosas en relación a la traducción, siempre de manera constructiva y, por supuesto, sin ánimo de ofender.

El artículo mallorquín "sa" ("sa corba"; "s'anestésia") debe traducirse como "la" (que es la forma que tiene tanto en español como en catalán); la forma correcta del pronombre posesivo "su" sería en mallorquín "seu". Por tanto, la traducción correcta sería "[...] Te has hecho desaparecer / y yo he perdido la curva y la anestesia [...]". "Que se enciendan los aspersores / que nos rieguen todos los membrillos / que no sé si se han de regar / porque yo soy más de (la) mar". En cuanto a "sexuàvem", la traducción correcta sería "sexuábamos", ya que "sexuamos" correspondería al pretérito indefinido, mientras que el tiempo verbal referido en la canción es el pretérito imperfecto.

Permíteme, por favor, la corrección... ¡me gusta que conmigo hagan lo mismo!

Gracias de nuevo, y un fuerte abrazo.

Chinchi